Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

Dlaczego wiadomości radiowe wysyłane są "w eter"? Dlaczego brak

Dlaczego wiadomości radiowe wysyłane są "w eter"? Dlaczego brak radiowej komunikacji nazywamy "ciszą w eterze"? Czym jest ów eter?

Eter jako koncepcja wprowadzony został przez Arystotelesa, wg którego był on piątym żywiołem, swego rodzaju powietrzem bogów, który wypełniał przestrzeń pozaziemską i wprawiał w ruch ciała niebieskie. Wraz z rozwojem nowoczesnej fizyki eter zaczął pełnić nową rolę: choć ciągnięto spory odnośnie do jego rzeczywistej natury, panowało powszechne przekonanie, że "coś" musi wypełniać pustkę kosmosu, jak również atmosferę ziemską: cząstki niezwykle drobne, drobniejsze niż powietrze. Stanowić miały one cały znany wszechświat. Odrzucano zatem ideę
próżni we współczesnym rozumieniu tego terminu — eter, a
więc materia, był bowiem w tym modelu wszechobecny.

Skąd to przekonanie, że pustka nie może być wcale taka pusta? Odpowiedzą było światło. Wszystkie fale na ziemi rozchodzą się przecież
za pośrednictwem drgań mechanicznych w jakimś ośrodku (spadający na ziemię z dużej wysokości kamień doprowadza do drgań powietrza, które docierają do naszych receptorów słuchowych, interpretujących je jako łoskot). Dlaczego światło miałoby działać inaczej? Jeżeli pomiędzy
Ziemią a Słońcem nie znajduje się kompletnie nic — argumentowali
fizycy — jakim cudem jego promienie docierają na naszą planetę?

I tak eter miał funkcjonować jako sanie, po których światło pokonywało przestrzeń, a po odkryciu fal elektromagnetycznych "przejął" również
je (w tym fale radiowe). Teoria eteru zyskiwała jednak coraz więcej przeciwników, sfrustrowanych faktem, że istnienia wszechobecnej substancji nijak nie dało się udowodnić za pośrednictwem eksperymentów naukowych. Szczególny rozgłos zdobyły badania Michelsona-Morleya z 1887 r.: jeśli eter rzeczywiście istnieje, wiązka światła wyemitowana w kierunku zgodnym z ruchem globu dotrze do celu szybciej, niż ta wystrzelona w przeciwną stronę. Takiej zależności jednak nie wykryto — światło rozchodziło się w tej samej prędkości niezależnie od zwrotu.

Koncepcja eteru (przynajmniej jako czynnika umożliwiającego ciałom ruch) została niemal kompletnie porzucona w rezultacie wysunięcia przez Alberta Einsteina w 1905 r. szczególnej teorii względności, która obalała dominujące dotychczas przekonanie, jakoby czas i przestrzeń we wszechświecie bazowały na jakimś uniwersalnym układzie odniesienia — wg Einsteina wszystko zależało od pozycji obserwatora. Nie oznacza to bynajmniej, że idea wypełniającego cały kosmos bytu została zupełnie zapomniana: jej przedefiniowane pozostałości odnaleźć
możemy m.in. w teoriach mechaniki kwantowej.
Zobacz następny

Komentarze

Momencik, trwa ładowanie komentarzy   ładowanie…