Zasadniczo, jest to anegdotka od Plutarcha. I funkcjonuje też w wersjach "If I win this war, you will be slaves forever" lub "If I enter Laconia, I will raze Sparta". Ta ostatnia jest najbliższa oryginalnego tekstu.
http://latindiscussion.com/forum/latin/if.13409/
Sparta była jednak znana z takich wypowiedzi, od tego właśnie pochodzi nazwa "lakoniczna wypowiedź" (Lakonia to region, w którym leżała Sparta).
http://en.wikipedia.org/wiki/Laconic_phrase
Ale w tamtym czasie to były już tylko czcze słowa. Sparta była cieniem dawnej potęgi u schyłku swojej niezależności po sromotnych porażkach w bitwach pod Mantineją i Leuktrami. Po bitwie pod Leuktrami Spartanie zwiali do swojego miasta nie mając jak przeciwstawić się Epaminondasowi, który robił na ich terytoriach co chciał. Ironicznie, Filip Macedoński był wówczas zakładnikiem Epaminondasa i inspirował się jego reformami wojska, kiedy budował hegemonię Macedonii.
Co prawda Filip i Aleksander zostawili Spartę w spokoju, ale dla nich była to marginalna kraina na skrawku Peloponezu nie stanowiąca zagrożenia i celu wartego podboju, zwłaszcza dla Aleksandra.
W dodatku kiedy w czasie wypraw Aleksandra spartański król Agis III spróbował odzyskać trochę terytoriów, stary już Antypater zarządzający Macedonią ustawił go z powrotem w szeregu, pokonując w bitwie pod Megalopolis. Czy raczej, ustawił w szeregu jego następcę, bo Agis III zginął w tej bitwie. W jej wyniki Sparta została zmuszona do przystąpienia do Związku Korynckiego i w praktyce została wasalem Macedonii.
Zasadniczo, jest to anegdotka od Plutarcha. I funkcjonuje też w wersjach "If I win this war, you will be slaves forever" lub "If I enter Laconia, I will raze Sparta". Ta ostatnia jest najbliższa oryginalnego tekstu. http://latindiscussion.com/forum/latin/if.13409/ Sparta była jednak znana z takich wypowiedzi, od tego właśnie pochodzi nazwa "lakoniczna wypowiedź" (Lakonia to region, w którym leżała Sparta). http://en.wikipedia.org/wiki/Laconic_phrase Ale w tamtym czasie to były już tylko czcze słowa. Sparta była cieniem dawnej potęgi u schyłku swojej niezależności po sromotnych porażkach w bitwach pod Mantineją i Leuktrami. Po bitwie pod Leuktrami Spartanie zwiali do swojego miasta nie mając jak przeciwstawić się Epaminondasowi, który robił na ich terytoriach co chciał. Ironicznie, Filip Macedoński był wówczas zakładnikiem Epaminondasa i inspirował się jego reformami wojska, kiedy budował hegemonię Macedonii. Co prawda Filip i Aleksander zostawili Spartę w spokoju, ale dla nich była to marginalna kraina na skrawku Peloponezu nie stanowiąca zagrożenia i celu wartego podboju, zwłaszcza dla Aleksandra. W dodatku kiedy w czasie wypraw Aleksandra spartański król Agis III spróbował odzyskać trochę terytoriów, stary już Antypater zarządzający Macedonią ustawił go z powrotem w szeregu, pokonując w bitwie pod Megalopolis. Czy raczej, ustawił w szeregu jego następcę, bo Agis III zginął w tej bitwie. W jej wyniki Sparta została zmuszona do przystąpienia do Związku Korynckiego i w praktyce została wasalem Macedonii.
Odpowiedz