@curt67: Udajesz debila? "Kolka to nagły, napadowy, bardzo silny ból powstający w konsekwencji intensywnego skurczu mięśni gładkich. Może ona dotyczyć każdego z narządów zbudowanych z tych mięśni."
Zastanawiająca jest epidemia wzajemnego skakania sobie do oczu przez komentujących. To nie ubarwia wyjaśnień - raczej je brudzi. Jak, przy takim nawyku, poradzą sobie Panowie w dorosłym życiu?
trochę przesadzony ten "fakt"
Tanganicka epidemia śmiechu rozpoczęła się 30 stycznia 1962 w prowadzonym przez misjonarzy internacie szkoły dla dziewcząt w Kashasha w Tanzanii. Epidemię zapoczątkowały trzy dziewczęta, których niepohamowany śmiech rozprzestrzenił się wśród uczniów, dotykając 95 z 159 uczniów w wieku 12-18 lat[13][14]. Objawy u "zarażonych" utrzymywały się od kilku godzin do 16 dni. Kadra nauczycielska nie przyłączyła się do zbiorowego śmiechu i utrzymywała, że podopieczni są niezdolni do skupienia się na lekcjach. Szkoła została tymczasowo zamknięta 18 marca 1962[15].
Po tym, jak zamknięto szkołę, a uczniowie zostali odesłani do domów, epidemia rozprzestrzeniła się także w Nshamba - rodzinnej wiosce kilku uczennic[15]. W kwietniu i maju 217 osób doświadczyło tam niepohamowanych ataków śmiechu. Większość z nich to dzieci w wieku szkolnym i młodzi dorośli. Szkoła w Kashasha została otwarta 21 maja, jednak musiała zostać ponownie zamknięta pod koniec czerwca. W czerwcu epidemia śmiechu rozprzestrzeniła się dalej – do szkoły średniej dla dziewcząt w Ramashenye, niedaleko Bukoba. Tym razem „zarażonych” zostało 48 dziewcząt. Kolejny wybuch epidemii odnotowano w Kanyangereka, gdzie dwie szkoły dla chłopców musiały zostać zamknięte
śmiało się do kolki? co to jest kolka? haha haha haha haha
Odpowiedz@curt67: Udajesz debila? "Kolka to nagły, napadowy, bardzo silny ból powstający w konsekwencji intensywnego skurczu mięśni gładkich. Może ona dotyczyć każdego z narządów zbudowanych z tych mięśni."
Odpowiedzźle sformułowany był text.a to czy ty jesteś debilem czy ja to sprawa sporna .słowo debil na wikipedi też istnieje
OdpowiedzZastanawiająca jest epidemia wzajemnego skakania sobie do oczu przez komentujących. To nie ubarwia wyjaśnień - raczej je brudzi. Jak, przy takim nawyku, poradzą sobie Panowie w dorosłym życiu?
Odpowiedztrochę przesadzony ten "fakt" Tanganicka epidemia śmiechu rozpoczęła się 30 stycznia 1962 w prowadzonym przez misjonarzy internacie szkoły dla dziewcząt w Kashasha w Tanzanii. Epidemię zapoczątkowały trzy dziewczęta, których niepohamowany śmiech rozprzestrzenił się wśród uczniów, dotykając 95 z 159 uczniów w wieku 12-18 lat[13][14]. Objawy u "zarażonych" utrzymywały się od kilku godzin do 16 dni. Kadra nauczycielska nie przyłączyła się do zbiorowego śmiechu i utrzymywała, że podopieczni są niezdolni do skupienia się na lekcjach. Szkoła została tymczasowo zamknięta 18 marca 1962[15]. Po tym, jak zamknięto szkołę, a uczniowie zostali odesłani do domów, epidemia rozprzestrzeniła się także w Nshamba - rodzinnej wiosce kilku uczennic[15]. W kwietniu i maju 217 osób doświadczyło tam niepohamowanych ataków śmiechu. Większość z nich to dzieci w wieku szkolnym i młodzi dorośli. Szkoła w Kashasha została otwarta 21 maja, jednak musiała zostać ponownie zamknięta pod koniec czerwca. W czerwcu epidemia śmiechu rozprzestrzeniła się dalej – do szkoły średniej dla dziewcząt w Ramashenye, niedaleko Bukoba. Tym razem „zarażonych” zostało 48 dziewcząt. Kolejny wybuch epidemii odnotowano w Kanyangereka, gdzie dwie szkoły dla chłopców musiały zostać zamknięte
Odpowiedz