Obecność kości gnykowej jest słabym dowodem na umiejętność mowy. Osoby po udarach mózgu nalal mają kość gnykową, a mimo to miewją afazję. Jeśli nie ma sprawnego ośrodka mowy w mózgu, kość gnykowa się nie przyda.
To odkrycie świadczy jedynie o tym, że neandertalczycy potrafili wydawać dźwięki podobne do mowy. Od tego do "wyrafinowanej formy mowy" jeszcze daleka droga. Nie możemy stwierdzić, czy ich mowa była "wyrafinowana", bo z oczywistych względów nie ma żadnego zapisu treści ich rozmów.
Obecność kości gnykowej jest słabym dowodem na umiejętność mowy. Osoby po udarach mózgu nalal mają kość gnykową, a mimo to miewją afazję. Jeśli nie ma sprawnego ośrodka mowy w mózgu, kość gnykowa się nie przyda.
OdpowiedzTo odkrycie świadczy jedynie o tym, że neandertalczycy potrafili wydawać dźwięki podobne do mowy. Od tego do "wyrafinowanej formy mowy" jeszcze daleka droga. Nie możemy stwierdzić, czy ich mowa była "wyrafinowana", bo z oczywistych względów nie ma żadnego zapisu treści ich rozmów.
Odpowiedz